لوازم مورد نیاز:
1- ورق پشم شیشه پتویی بضخامت 5 سانتیمتر(با روکش آلومینیم ) 4-3 مترمربع
2- ورق تیشو فایبرگلاس بضخامت 1 میلیمترو وزن 50 گرم هر مترمربع 20-10 مترمربع
3- چسب سیلیکونی یا چسب آکواریوم نازل داربا وسیله تزریق
4- برس سیمی، کاغذ الگو، قیچی
روش ساخت جلیقه ضد گلوله:
1- یک آورکت یا جلیقه جیب دار مناسب انتخاب کنید. داخل آستری آنرا خالی کنید و ابعاد قطعات تخته های ضد گلوله ای که میخواهید درآن نصب کنید را روی کاغذ الگو درآورید.
2- قطعات کاغذ الگوی خود را شش بارروی ورق پشم شیشه پتویی گذاشته و اطراف آنرا ببرید تا شش قطعه برای هر جیب جلیقه بریده شود.
3- سرنازل چسب سیلیکونی یا چسب آکواریوم را داخل دو قطعه پشم شیشه کرده بطور خطی و شطرنجی به فاصله حدود 3 سانتیمتردرعمق پشم روی روکش چسب تزریق کنید.
4-هر دو قطعه پشم شیشه رابطور مجزا با برس سیمی بکوبید تا مانند نمد کاملا در هم فرو رود و متراکم شود.
5- دو قطعه را از طرف پشم شیشه روی هم گذاشته بهم بچسبانید بطوریکه ورق آلومینیم آنها در دو طرف قرار گیرد.
6- دوقطعه متصل شده را زیر یک سینی فلزی و توسط جک زاپاس ماشین و یا زیر چرخ اتومبیل بمدت حداقل یکساعت کاملا پرس کنید تا قطعه تخته بدست آمده بضخامت حدود 7-8 میلیمتر و وزن حدود یک کیلوگرم بازای هر مترمربع شود.
7- برای مقاومت در برابر اسلحه های کالیبر کم کمری ، خمپاره ساچمه و چاقو باید دو لایه از این تخته رادرداخل جیب جلیقه روی هم گذاشته یا از نوار قزن جهت اتصال قابل جدا شدن آنها استفاده کنید.
جهت اسلحه های قویترمثل کالیبر بالای دستی باید 3 لایه و برای مقاومت در برابر تفنگ جنگی و انفجار 4 لایه از این تخته های پشم شیشه ای را بهم وصل کنید و در داخل جیبهای لباس خود قرار دهید.
چون هر جلیقه حدود یک مترمربع سطح لازم دارد وزن دو تخته ای آن حدود دو کیلوگرم خواهد شد.
در روش دیگر و گرانتر میتوان تخته ضد گلوله را ازاتصال 20 لایه ورق تیشو 50 گرمی فایبر گلاس ساخت که با چسب سیلیکونی بهم متصل و پرس میشوند.
بدیهی است عملکرد خوب جلیقه به نحوه ساخت، مقدار چسب مصرفی (نه زیاد و نه کم) ، یکنواختی و خاصیت بالستیک و فنری تخته ها و تعداد آنها بستگی دارد.
چسب سیلیکونی پس از خشک شدن نهایی در مجاورت حرارت اطوی برقی خاصیت لاستیکی و ارتجاعی خوبی پیدا کرده و مقاومت حرارتی خوبی از خود نشان میدهد
در جبهه داخلی، جمهوری اسلامی به طور مکرر و مداوم با ایجاد بحرانهای مصنوعی یا دعواهای زرگری، باعث بلند شدن صدای معترضین میشود. در این صورت دگراندیشان و بلندترین صداها را دستگیر و اعدام میکند و دیگران را شناسایی.
در جبهه خارجی، با انداختن تفرقه میان احزاب و گروهای سیاسی و اپوزیسیون از طریق "ماموران نفوذی" خود، که به ظاهر مخالف جمهوری اسلامی هستند، مانع اتحاد ایرانیان خارج از کشور میشود.
راه حل:
- قدم اول را باید ایرانیان خارج از کشور بردارند، تا از این طریق جان ایرانیان داخل کشور به خطر نیافتاد.
- گردهم آوردن همۀ ایرانیان مخالف رژیم. این گردهمایی میتواند در اینترنت شکل گیرد تا ایرانیان تنها یک نقطه مشترک برای مراجعه و دریافت اطلاعات داشته باشند. این سایت نمایانگر اتحاد اپوزیسیون میشود و اخبار همیشه موثق خواهد بود. در این سایت اینترنتی حزبهای سیاسی، اقلیتهای مذهبی، گروه ها و اتحادیه ها ...همه جایگاهای جداگانه خود را دارند و میتوانند زیر یک سقف افکار و نظراتشان را برای مردم تشریح کند و به فعالیت بپردازند.
- این سایت میتواند برای تاسیسِ چهارچوب یک "قانون اساسی جدید" استفاده شود، که در نوع خود، نگارش اولین "قانون اساسی آنلاین" خواهد بود.
- نقطه مشترکی که میتواند باعث تشویق همه ایرانیان (با هر افکار و عقاید) باشد، استفاده از "منشور جهانی کورش" به عنوان این چهار چوب برای نگارش "قانون اساسی نوین ایران" است.
- پیدا کردن شرایطی که از طریق آن همه ایرانیان بتوانند در تالیف این قانون اساسی سهیم یا حداقل نظردهی کنند (شبیه سایت آزادگی یا بالاترین، از لحاظ دادن امتیاز و رای گیری).
- دوستان شاید لازم به یاد آوری نباشد، ولی اگر گروهی (چه سیاسی، چه اجتماعی) پشت درهای بسته آیندۀ ایران بماند، دیر یا زود همین گروه با توسل به زور، مصمم به ورود خواهد شد.
پس چه زیبا خواهد بود، که از نیروی تمام گروهها برای رسیدن به هدفمون نهایت استفاده رو ببریم.
- از این طریق، نیاز به رهبر جنبش هم از بین میرود. چرا که تمام احزابی که برای آزادی ایران فعالیت میکنند، در یک نقطه متمرکز هستند و تمام حرکتهای مردمی میتوانند هدفمند، برنامه ریزی شده و هماهنگ هدایت شوند.
-آشتی ملی میتواند یکی دیگر از نتیجه های حاشیه ای این ائتلاف باشد، زیرا ایران متعلق به تمامی ایرانیان است.
مهمترین، اولین و والاترین هدف، آزادی ایران هست، بعد نظرات سیاسی.
این قانون اساسی را ما باید قبل از سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی تهیه کنیم، تا بلایی که بعد از بهمن ۵۷ به سر ایران آمد، دوباره تکرار نشود.
اجازه ندهیم که با اسم اسلام بی هویت شویم. چرا که هویت ما، کشور ماست، نه دین ما !!
چو ایران نباشد تن من مباد.