ایرج میرزا شاعر برجسته دوران مشروطیت به سال ۱۲۵۱ خورشیدی در تبریز به دنیا آمد. تحصیلات خود را در مدرسه دارالفنون تبریز به پایان رساند. در نوزده سالگی لقب ایرج ابن صدر الشعرا را یافت. وی بعد از مدت کوتاهی از از شاعری در دربار دست کشید و روی به کارهای دولتی آورد. ایرج میرزا که به نوادگان فتحعلی شاه قاجار تعلق داشت و بدان مباهات میکرد ولی اشعاری در نقد از محمد علی شاه و احمد شاه قاجار از وی به یادگار مانده است. ایرج میرزا بعضی از عقب ماندگی‌های کشور را بخاطر اعمال روحانیون میدانسته است و همچنین موضع سختی در برابر حجاب داشته است و اشعاری در مذمت حجاب سروده است. ایرج میرزا از حامیان جنبش‌های حقوق زنان نیز بوده است. به سال ۱۲۹۸ با سمت بازرس کلّ امور مالیه خراسان به آنجا سفر کرد و در قیام کلنل محمد تقی پسیان از مشاورین وی بوده است. بو سال ۱۳۰۳ به تهران باز گشت و ۲ سال پایانی عمر خود را به امور ادبی اختصاص داد. سرانجام در سال ۱۳۰۵ بر اثر سکته قلبی در منزل خود در تهران درگذشت و در گورستان ظهیرو الدّوله به خاک سپرده شد. از آثار ایرج میرزا می‌توان دل مادر، هدیه عشق، مثنوی عارف و مثنوی زهره و آرش نام برد. همچنین بلواری که در مشهد به نام ایرج میرزا نام گذاری شده بود در سال ۱۳۸۸ به علت ادبیات مستهجن و حملات ادبی ایشان به ارزشهای دینی و ارکان اصلی شریعت تغییر نام یافت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر