پرفسور رندی پوسچ در آخرین روزهای زندگی خود از آرزوهای دوران بچگیش و نحوه به دست آوردن آنها و چگونگی کمک به دیگران برای دستیابی به آرزوهای کودکیشان صحبت میکند.
رندی که مبتلا به سرطان لوزل معده است. دکترها تنها ۳ تا ۶ ماه بهش فرصت زندگی دادند ولی رندی تصمیم گرفته است از تمام لحظات باقیمانده زندگیش استفاده کند. رندی معتقد هست مهم نیست چه کارتی سهمت باشه مهم اینه که اونو به چه نحوی بازی کنی.
در آغاز رندی از آرزوهای دوران کودکی خود صحبت میکند و از همه می‌خواهد که هیچوقت داشتن آرزوهای بزرگ را از خود دور نکند. رندی توضیح میده که آرزوها باید مشخصات دقیق داشته باشند.در قسمتی دیگر توضیح میده موانع‌های که که سر راه ما قرار میگیرند برای این است که آن چیز را چقدر جدی می‌خواهیم داشته باشیم.
در قسمتی دیگر درباره آرزوهای صحبت میکند که به آنها نرسید ولی درسهای زیادی از آن گرفت. وقتی مربی فوتبالش یاد میدهد که همه چیز از پایه شروع میشود و ظاهر زیبا هیچ کاربردی ندارد. همچنین وقتی شما کاری اشتباهی انجام میدهی و کسی چیزی بهت نگوید یعنی آنها از تو قطع امید کردند.وقتی کاری را با جدیت انجام دهی، آن جزئی از زندگی روزمره ت خواهد شد. تجربه را زمانی بدست خواهی آورد که به آن چیزی که میخواهی نمیرسی و خیلی چیزهای که ما یاد میگیریم به صورت غیر مستقیم است.
رندی درسی که از استادش یاد گرفته است را با همه درمیان می‌گذرد که اگه به اندازه کافی صبر کنی انسانها غافلگیرت میکند.
درس های دیگری که رندی به دوستدارانش میدهد از این قرار است،
- همیشه به فردی که مقام بالاتری از تو دارد احترام بذار ولی همزمان از سوال کردن از او خوداری نکن.
- دوستی به مانند یک خیابان دوطرفه است.
- همیشه حقیقت را بگو ، و به دیگران بیشتر از خودت توجه کن.
- تا میتوانی نسبت به دیگران قدرشناس باش.
- همیشه دنبال ویزگیهای مثبت افراد باش.
- همیشه آماده باش. آمادگی و موقعیت باعث بوجود آمدن شانس میشوند.
- اگر می‌خواهید دنیا قشنگی داشته باشید همیشه در کنار هم باشید.
- اگه کار جدیدی را شروع کردی مطمئنا موانع زیادی جلو راهت قرار میگیرند.
- اگر انسانها تو را به عنوان فردی از خود راضی بشناسند آن باعث محدودیت برای دستیابی به آرزوهایت میشود.
سرانجام پرفسور رندی پوسچ ۱۰ ماه بعد از این سخنرانی در سنّ ۴۸ سالگی چشم از جهان فرو بست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر