محمد ابن عبدالله تا زمانی که در مکه زندگی می‌‌کرد، پیامبری خیرخواه ،صلح جو، انساندوست که برای رستگاری مردم تلاش می‌‌کرد. آنچنان که در مدت ۱۰ سال اقامت در مکه حدود ۸۸ سوره بر محمد نازل میشود که وی را فردی بشر دوست و زاهدی خدا شناس به مردم معرفی می‌کند. که می‌توان به سوره انعام آیه ۱۳۵ اشاره کرد.
(بگو‌ای گروه ندان هرچه در توانایی دارید در عمل بکار ببرید،من نیز نیک عمل می‌کنم آنگاه شما آگاه خواهید شد چه کسی عاقبت خوب دارد و ستمکاران را رستگاری نیست.)
آیه ۱۵۹ سوره انعام:
( در حقیقت آنهایی که معتقدات دینی فرقه فرقه شدند،چشم از آنها بپوش که چنین کسانی بکار تو نیایند. از دست آنها غمگین نباش که مجازات آنها با خداست.)
آیه ۴۱ سوره الزمر:
(ما این کتاب را به حق برای هدایت مردم بر تو نازل کردیم. پس هر کس که هدایت یافت به سود خود اوست ، و هر که گمراه شد به زیان خود به گمراهی افتاده است و تو وکیل آنها نیستی.)
می‌توان از این آیات و آیاتی دیگر که همگی در مکه بر محمد نازل شدند به این نتیجه رسید که ایشان پیامبری صلح طلب و انساندوست و خیر خواه بوده است.
زمانی که محمد به مدینه هجرت می‌کند و یک قدرتی بین خود حس می‌کند دیگر به یارانش موعظه نمیکند بلکه دستور کشتن مخالفان را میدهد. می‌توان این خو جنگ ستیزی را در بعضی از آیات سوره‌های مدنی جستجو کرد،
از جمله آیه ۱۹۱ سوره بقره:
(هر کجا مشرکین را یافتید آنها را بکشید و از شهرشان آواره‌شان سازید چنانکه آنان شما را از از وطن آواره کردند..........)
یا در آیه ۷۱ و ۸۹ سوره نسا:
(ای اهل ایمان سلاح جنگ برگیرید آنگاه دسته دسته یا همه باهم برای جهاد اقدام کنید.)
( منافقین را تا در راه خدا گام برندارند، دوست نگیر ، و اگر مخالفت کردند هر کجا یافتید به قتل برسانید.)
آیه ۶۱ سوره احزاب:
(مردم پلید را هر کجا یافتید، آنانرا گفته و بکشید.)
آنچنان که از این آیات سوره‌های معدنی بر گرفته میشود ، محمد وقتی به قدرتی دست پیدا کرد دست به کشتار مخالفان خود زد که می‌توان نمونه‌های زیادی از آن را در تاریخ صدر اسلام پیدا کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر